Nina glimlachte naar Lars, haar vingers lichtjes dansend over zijn heupen. “Ben je echt klaar?” vroeg ze op een fluistertoon, terwijl haar ogen de zijne zochten achter de blinddoek. Lars knikte snel, zijn ademhaling onregelmatig en snellend.
Op dat moment klonk er een harde bons op de deur.
De plotse onderbreking deed Nina’s handen stilstaan. Ze fronste even, verbaasd door het geluid. Wie kan dat nou zijn? dacht ze. Haar afspraken waren altijd strak geregeld, en geen van haar cliënten zou zomaar ongevraagd langskomen.
Voordat ze iets kon zeggen, hoorde ze een sleutel in het slot ritselen. Haar hart sloeg een slag over. Dat kan niet…
De deur zwaaide open en daar stond Sara, Lars’ vrouw, met een uitdrukking van verbijstering op haar gezicht. Haar ogen schoten direct naar Lars, die halfnaakt, geblinddoekt en vastgebonden op Nina’s bed lag. Een seconde lang leek de tijd stil te staan.
“Sara?” piepte Lars, zijn stem trillend van angst en verwarring. Hij probeerde zich los te worstelen, maar de touwen hielden hem stevig op zijn plek. “Wat doe jij hier?”
Sara liet haar tas op de grond vallen, haar blik schoot van Lars naar Nina en weer terug. “Ik denk dat ik jou die vraag beter kan stellen,” zei ze scherp, haar stem een mengeling van woede en ongeloof. Haar handen balden zich tot vuisten en ze trad een stap dichterbij.
Nina bleef koelbloedig en stak haar handen omhoog, alsof ze wilde kalmeren. “Sara, laten we hier even rustig over praten.” Haar stem was zacht maar vol autoriteit, precies zoals iemand die jarenlang gesprekken had geleid. “Dit is niet wat het lijkt.”
“Niet wat het lijkt?!” flitste Sara terug, haar stem schril. “Mijn man ligt vastgebonden op jouw bed, Nina! Hoe moet ik dit dan interpreteren? Denk je dat ik stom ben?”
Lars draaide zijn hoofd naar het geluid van Sara’s stem, zijn lichaam verstijfd van schaamte. “Sara, het spijt me… Ik…” Zijn stem brak bijna, en hij wist niet wat hij moest zeggen.
Nina knielde naast het bed en maakte snel de touwen rond zijn polsen los. “Lars, ga alsjeblieft even naar de badkamer en kleed je aan. Ik praat wel met Sara.” Haar stem was stevig, maar toch geruststellend. Lars aarzelde, maar gehoorzaamde uiteindelijk, zijn gezicht rood van schaamte. Hij griste zijn kleren van de grond en verdween snel de badkamer in.
Sara keek Nina woedend aan. “Hoe durf je?!” siste ze. “Je weet dat hij mijn man is! Wat bezielt jou om dit te doen?”
Nina haalde diep adem en keek Sara recht in de ogen. “Het is niet wat je denkt, Sara. Lars kwam naar mij toe omdat hij hulp nodig had. Dit is professioneel, niet persoonlijk.”
“Professioneel?” Sara’s stem was doordrenkt van sarcasme. “Dus nu ben jij ineens een therapeut? Of wacht—” Haar ogen werden groot. “Ben jij…” Het leek alsof de puzzelstukjes op hun plek vielen. “Ben jij een sekscoach?”
Nina knikte langzaam, haar blik nooit afwendend van Sara. “Ja. Dat ben ik. En je man heeft mij gevraagd om hem te helpen met iets waar hij al heel lang mee kampt.”
Sara schudde haar hoofd, haar mond nog steeds open van verbazing. “Hij kon niet naar mij toe komen? Waarom heeft hij nooit iets tegen mij gezegd?” Haar stem klonk nu meer gekwetst dan boos. Er verscheen een glimp van verdriet in haar ogen.
“Soms kunnen mensen moeilijk praten over hun diepste verlangens, zelfs met degene van wie ze het meeste houden,” legde Nina uit, haar stem zacht en begripvol. “Lars wilde niet dat je hem anders ging zien. Hij was bang voor jouw reactie.”
Sara zakte op een stoel, haar handen in haar haar. “Maar hij heeft me nooit verteld dat er iets was. Ik dacht dat we alles konden bespreken.”
Nina ging naast haar zitten en legde voorzichtig een hand op haar arm. “En dat is exact waarom hij bij mij kwam. Om te leren hoe hij zijn behoeften kon delen met jou zonder bang te zijn voor veroordeling.”
Er viel een stilte, alleen verstoord door het geluid van water dat in de badkamer liep. Sara staarde naar de grond, duidelijk overweldigd door alles wat ze net had gehoord.
Uiteindelijk keek ze Nina aan. “En… wat wil hij eigenlijk? Waar komt dit allemaal vandaan?”
Nina aarzelde even, maar besloot toen eerlijk te zijn. “Lars heeft een verlangen om soms de controle uit handen te geven. Iets waar hij zelf lang over heeft nagedacht voordat hij stappen durfde te nemen.”
Sara’s ogen veranderden van geschokt naar nieuwsgierig. “Maar waarom kon hij dat niet gewoon tegen mij zeggen? We hebben elkaar trouw beloofd. Waarom heb ik niets gemerkt?”
“Omdat hij je niet teleur wilde stellen,” antwoordde Nina. “En omdat hij bang was dat je hem niet meer zou willen zodra je zijn diepste verlangens kende.”
De badkamerdeur ging open en Lars kwam aarzelend naar buiten, nog steeds nerveus. Hij keek eerst naar Sara, toen naar Nina, en voelde zich duidelijk niet op zijn gemak. “Sara,” begon hij, zijn stem trillend. “Het spijt me zo erg. Ik wilde je niet kwetsen of bedriegen. Ik wilde alleen… ik wilde alleen leren hoe ik dit kon delen met jou.”
Sara stond op en liep naar hem toe, haar gezicht een mengeling van emoties. “Waarom heb je me nooit verteld dat je dit nodig had? Waarom moest ik op deze manier ontdekken wat er speelt in jouw hoofd?”
Lars boog zijn hoofd. “Ik was bang. Bang dat je me raar zou vinden, of erger nog, dat je me zou verlaten.”
Sara zweeg even en reikte toen naar zijn hand, haar vingers klemden zich om de zijne. “Lars, je bent mijn man. Ik hou van jou, helemaal zoals je bent. Maar we moeten wel praten. Echt praten. Geen geheimen meer.”
Lars keek haar aan en zag de oprechtheid in haar ogen. “Jij hebt gelijk,” fluisterde hij. “Ik zal nooit meer iets voor je achterhouden.”
Nina keek vanuit de verte toe, een kleine glimlach op haar lippen. De intensiteit van het moment voelde bijna tastbaar. Toen sprak ze zachtjes: “Misschien kunnen we samen verder praten? Met ons drieën?”
Sara keek Nina aan, haar uitdrukking veranderend van argwaan naar acceptatie. Na een lange pauze knikte ze. “Oké. Laten we praten.”
Ze gingen alle drie zitten, de spanning nog steeds in de lucht hangend. Nina nam de leiding en begon voorzichtig: “Sara, Lars heeft vandaag veel stappen gezet om zijn gevoelens onder ogen te komen. Misschien kunnen we samen bespreken wat jullie beide nodig hebben om verder te gaan.”
Sara knikte, haar blik serieus. “Maar wat als ik het niet eens ben met wat hij wil? Moet ik dan ook dingen doen waar ik me niet prettig bij voel?”
Nina schudde haar hoofd. “Absoluut niet. Consent is altijd belangrijk, en dat geldt voor jullie beiden. Maar soms kunnen experimenteren en nieuwe ervaringen opdoen jullie relatie juist versterken.”
Lars keek tussen de twee vrouwen, duidelijk ongemakkelijk maar ook hoopvol. “Sara, ik wil echt dat we dit samen kunnen doen. Als je het niet wilt, is dat oké, maar geef me alsjeblieft een kans om het uit te leggen.”
Sara haalde diep adem en sloot even haar ogen. “Ik weet het niet zeker, Lars. Dit is allemaal zo nieuw voor mij. Maar wat ik wel weet, is dat ik wil dat we eerlijk tegen elkaar zijn. Vanaf nu.”
“Dat wil ik ook,” zei Lars zachtjes, zijn hand nog steeds in die van haar.
De rest van het gesprek verliep rustiger, waarbij Nina hen beiden begeleidde in het bespreken van grenzen, verlangens en verwachtingen. Terwijl de minuten verstreken, voelden zowel Lars als Sara zich beetje bij beetje comfortabeler met het idee om samen iets nieuws te proberen.
Tot slot keek Nina hen beiden aan. “Denk je dat jullie hiermee aan de slag kunnen? Zonder mij?”
Lars en Sara keken elkaar aan en knikten langzaam. “We zullen het proberen,” zei Sara, haar stem zachter dan voorheen.
“Dat is alles wat ik kan vragen,” antwoordde Nina met een glimlach.
Ze stonden op en verzamelden hun spullen. Net toen ze bij de deur waren, draaide Sara zich om naar Nina. “En… als we hulp nodig hebben? Kunnen we dan nog bij je terecht?”
Nina knikte. “Altijd. Maar ik denk dat jullie dit samen kunnen.”