Ik was altijd al een vrouw van routine, mijn dagen vielen als een uurwerk in voorspelbare patronen. Elke ochtend stond ik voor zonsopgang op om mijn tuin te verzorgen, een vredige bezigheid die me de tijd gaf om na te denken over de dag die voor me lag. Maar vandaag was anders; het weer was ongebruikelijk warm voor deze tijd van het jaar en de bries droeg een ongewone geur die iets in me losmaakte.
Ik besloot om dieper het bos in te gaan dan ik gewoonlijk deed. De bomen leken groter, hun bladeren fluisterden geheimen in een taal die ik niet kon verstaan. Mijn hart bonsde alsof het probeerde los te breken uit mijn borstkas, elke slag weerklonk het onbekende pad voor me. De wereld om me heen leefde van kleur en sensatie – het geritsel van bladeren, het gekraak van takjes onder mijn voeten, de geur van aarde en dennen.
Ik wandelde voor wat wel uren voelde, in gedachten verzonken terwijl ik verder het bos in dwaalde dan ik ooit eerder had durven gaan. Al snel begon de zon achter de boomtoppen te dalen en wierp lange schaduwen die over mijn huid dansten. Het was toen dat ik een kleine houten hut opmerkte, genesteld tussen twee torenhoge dennen.
Het gebouw leek op het eerste gezicht verlaten, maar toen ik dichterbij kwam, zag ik rook uit de schoorsteen krullen. De deur kraakte langzaam open en onthulde een man die niet ouder kon zijn dan de helft van mijn leeftijd. Hij had het soort schoonheid waardoor ik me zowel schaamde als opgewonden voelde om voor hem te staan.
Hij stapte de veranda op en zijn ogen gingen over mijn lichaam met een intensiteit die elk zenuwuiteinde in vuur en vlam zette. “Je bent verdwaald,” zei hij eenvoudig, alsof dit feit op de een of andere manier duidelijk was door naar me te kijken.
Ik knikte, voelde me klein en kwetsbaar in zijn aanwezigheid ondanks het feit dat ik groter was dan de meeste mannen die ik ooit had gekend. “Ja, ik denk het wel.”
Hij stak een hand naar me uit, het gebaar was uitnodigend en dwingend tegelijk. “Ik ben Ben,” zei hij. “Kom binnen; het is niet veilig om hier alleen te zijn als het donker is.”
Ik aarzelde even voordat ik hem de hut in volgde. De warmte van het vuur was welkom tegen mijn verkleumde huid, maar het was niets vergeleken met de warmte die van zijn lichaam afstraalde toen we dicht bij elkaar stonden.
Hij bood me thee aan en goot dampende vloeistof uit een gietijzeren pot die boven het vuur hing. Zijn vingers beroerden de mijne toen hij me het kopje aanreikte, waardoor er een elektrische schok door mijn aderen ging. Ik nam een slok en hijgde bijna naar adem toen ik zag hoe bitter het smaakte – een ongewone mix van kruiden en specerijen die een vreemde nasmaak op mijn tong achterliet.
Ben hield me nauwlettend in de gaten terwijl ik dronk, zijn blik dwaalde nooit af van mijn gezicht. “Hoe heet je?” vroeg hij zacht.
“Vanessa,” antwoordde ik, me plotseling verlegen voelend onder het gewicht van zijn aandacht.
Toen glimlachte hij, een langzame buiging van zijn lippen die mijn binnenste deed trillen van verlangen. “Je hebt prachtig haar, Vanessa. Heb je het altijd opgestoken gedragen?”
Ik raakte zelfbewust de losse knot in mijn nek aan, mijn vingers streken tegen de tere huid van mijn sleutelbeen. “Ja,” zei ik zacht. “Het is praktischer zo.”
Hij kwam nog dichterbij tot zijn lichaam bijna het mijne raakte, de warmte van zijn borst straalde door de dunne stof van mijn jurk. “Maar wil je het nooit laten zakken? Om de wind door die zijden strengen te voelen razen?”
Ik slikte hard, voelde een golf van nattigheid tussen mijn benen bij de suggestie in zijn stem. Hij stak zijn hand langzaam uit, alsof hij me de tijd gaf om hem tegen te houden, en begon mijn haar los te maken tot het rond mijn schouders viel.
De sensatie was overweldigend – het gewicht van het losvallen, de koele lucht tegen mijn nek en rug. Ik sloot mijn ogen en liet me meeslepen door het moment, voelde elke centimeter huid die hij met zijn aanraking onthulde.
Toen ik ze weer opende, was Bens gezicht centimeters van de mijne verwijderd, met die diepbruine ogen die in me keken alsof ze tot in mijn ziel konden kijken. Hij leunde nog dichter naar me toe, zijn lippen scheidden zich lichtjes alsof hij zich voorbereidde op een kus…
Maar in plaats daarvan fluisterde hij tegen mijn mond: “Ik ga je nu neuken.”
Mijn hart sloeg een slag over, de schok gierde door elke ledemaat bij de kaalheid van die woorden. Voordat ik kon protesteren of weg kon trekken, waren Bens handen aan weerszijden van mijn gezicht en hielden me gevangen terwijl zijn tong tussen mijn lippen gleed.
De kracht van de kus was anders dan alles wat ik ooit had meegemaakt – ruw en veeleisend, die zich een weg in mijn mond baande met een honger die me duizelig maakte. Het maakte niet uit hoeveel jaren ons scheidden; op dit moment was hij degene die de controle had, die elke centimeter van me opslokte alsof hij naar meer verlangde.
Ik probeerde hem weg te duwen, maar in plaats daarvan duwde ik mezelf harder tegen zijn borst. Hij gromde laag in zijn keel en sloeg een arm om mijn middel, trok me nog dichter tegen zich aan tot onze lichamen perfect op één lijn lagen.
Zijn handen zwierven over mijn rondingen alsof hij elke contour van vlees onder de dunne mousseline jurk die ik droeg in kaart bracht. Toen ze de halslijn bereikten, greep hij die stevig tussen twee vuisten en scheurde hem met gemak open, waardoor mijn borsten blootgesteld werden aan de koele lucht.
Ik snakte naar adem bij de plotselinge ontbloting, maar voelde ook een golf van opwinding – er was iets opwindends aan om op deze manier volledig aan hem overgeleverd te zijn. Ben’s duimen schraapten mijn tepels door het kant van mijn korset voordat hij achter me reikte om het los te maken, waardoor ze volledig blootgesteld waren aan zijn blik.
Hij kreunde alsof het pijn deed en liet zijn hoofd zakken om één van de kiezelhaartjes tussen zijn lippen te nemen. Ik schreeuwde het uit bij de sensatie, voelde een pijn diep in me opkomen die alleen maar intenser werd met elke uithaal van zijn tong.
Mijn handen grepen naar zijn schouders, nagels graafden in de huid alsof ik mezelf probeerde te verankeren in deze wervelwind van sensatie. Zijn andere hand ging langs mijn lichaam naar beneden, over de welving van mijn heup en nog lager tot aan de zoom van mijn rok.
Ik spande me aan toen hij de stof omhoog begon te trekken, maar gaf al snel toe toen zijn vingers langs mijn binnenkant van mijn dij gingen. Ze streken tegen de vochtige zijde van mijn onderbroek voordat ze eronderdoor gingen om de blote huid eronder te strelen.
De aanraking was gekmakend licht, een fluistering van sensatie die rillingen over mijn rug liet lopen. Ik schoof rusteloos onder hem, wanhopig op zoek naar meer contact maar niet in staat om coherente woorden te vormen buiten onsamenhangend gekreun en gejammer.
Ben trok zich lang genoeg terug om me helemaal uit te kleden voordat hij weer opstond om zijn werk te bewonderen. Mijn lichaam lag nu bloot voor hem, elke centimeter vlees was blootgesteld op een manier zoals ik nog nooit eerder met iemand anders had gedaan.
Hij haalde een hand door zijn haar alsof hij worstelde om de controle te behouden. “Fuck, je bent perfect,” gromde hij laag in zijn keel.
Ik bloosde bij het compliment, voelde me zowel kwetsbaar als trots onder zijn intense blik. Hij reikte toen weer naar me toe, zijn handen omhelsden zachtjes mijn gezicht voordat hij mijn mond weer opeiste.
Deze keer kuste ik hem met evenveel verve terug, me volledig overgevend aan het oerverlangen dat ons beiden verteerde. Onze tongen dansten samen in een wild ballet terwijl onze lichamen zich dichter tegen elkaar aandrukten, wanhopig op zoek naar elke centimeter contact die ze maar konden krijgen.
Ben verbrak de kus plotseling en nam me in zijn armen alsof ik niets woog. Hij droeg me naar het bed in de hoek van de kamer en legde me zachtjes op de matras voordat hij zijn eigen kleren met geoefende efficiëntie uittrok.
Ik staarde openlijk naar de aanblik voor me – stevige spieren die rimpelden onder een gladde huid die gebruind was door jaren in de buitenlucht door te brengen. Zijn pik stak trots uit een bos donker haar, dik en gezwollen van behoefte. Toen hij op het bed kroop om over mijn heupen te schrijden, streek hij tegen mijn buik en liet een spoor van voorvocht achter.
Hij liet zich zakken tot we borst tegen borst zaten, onze gezichten weer centimeters uit elkaar. Zijn adem was heet op mijn lippen toen hij sprak: “Ik ga je nu neuken. Hard en diep.”
Mijn kutje klemde zich vast bij zijn woorden, sappen stroomden tussen mijn dijen bij de belofte van wat komen ging. Ben verplaatste zijn positie zodat de kop van zijn pik tegen mijn ingang rustte en plaagde me met ondiepe stoten die bedoeld waren om ons allebei gek te maken.
Ik sloeg mijn benen om hem heen in een poging hem dichterbij te trekken, maar hij hield zich afzijdig om deze heerlijke marteling zo lang mogelijk uit te stellen. “Alsjeblieft,” smeekte ik zachtjes, met een stem die trilde van behoefte. “Neuk me.”
Een boosaardige glimlach verspreidde zich over zijn gezicht – een die sprak van duistere bedoelingen en genot dat nog gevonden moest worden. Toen, zonder waarschuwing, stootte hij in me met een kracht die me de adem benam.
Ik hapte naar adem toen hij elke centimeter ruimte in me vulde, de sensatie was overweldigend en opwindend tegelijk. Het was zo lang geleden dat iemand me zo had aangeraakt – me helemaal voor zichzelf had opgeëist.
Ben begon toen te bewegen, trok zich bijna volledig terug en stootte zich met een grom van inspanning weer naar binnen. Zijn heupen schokten tegen de mijne in een gestaag ritme dat bedoeld was om ons beiden hoger en hoger te drijven op weg naar onze bevrijding.
Elke stoot duwde mijn lichaam verder het bed op tot ik vlak tegen het hoofdeinde zat, elke spier strak om hem heen geklemd alsof ik bang was dat hij zou wegglijden. Hij reikte tussen onze lichamen om cirkels over mijn clit te wrijven terwijl hij zijn onophoudelijke tempo voortzette en golven van sensatie door me heen joeg die ons allebei dreigden te verdrinken.
Ik kwam met een scherpe kreet, mijn rug boog van het bed toen extase elke cel in mijn lichaam overspoelde. Ben volgde snel daarna, zijn pik pulseerde diep in me terwijl hij zich met een keelklank in me uitstortte.
We zakten samen in elkaar op de matras, ledematen verstrengeld en harten wild bonzend tegen elkaars borstkas. We waren te veel in gedachten verzonken om woorden te vinden die pasten bij wat er zojuist tussen ons was gebeurd.
Uiteindelijk rolde Ben met een zucht van me af voordat hij me weer dicht tegen zich aan trok. “Ik heb je toch geen pijn gedaan?” vroeg hij zacht, terwijl hij met luie vingers langs mijn arm ging alsof hij op verwondingen controleerde.
“Nee,” mompelde ik in zijn nek, mijn stem nog steeds schor van de inspanning. “Je was… precies wat ik nodig had.”
Hij kuste me toen – een langzame, tedere verkenning die mijn hart pijn deed van emoties die ik niet hardop durfde te benoemen. Toen het voorbij was, steunde hij zichzelf op één elleboog om me aandachtig aan te staren.
“Ik denk dat je vannacht hier moet blijven,” zei hij uiteindelijk, met een spoor van kwetsbaarheid dat door zijn stoïcijnse façade heen gloorde. “Het is niet veilig voor je alleen in het bos als het donker is.”
Ik knikte woordeloos, te overweldigd door alles wat er zo snel gebeurde om mijn eigen gedachten hierover te uiten. Ben glimlachte toen en leunde nog een keer voorover om me nog een brandende kus te geven voordat hij zich terugtrok om te zeggen: “Brave meid.”