De trein rommelde onder me terwijl ik me in de schaduw van de achterste wagon drukte, mijn adem stokte tegen het kille glas van het raam. Het was net na middernacht, de lijn Arnhem-Rotterdam was bijna leeg op een handjevol passagiers na die verdwaald waren in hun telefoon of gedrogeerd door de slaap. Toen zag ik haar, Elien, bij de uitgang staan, met donker haar over een zwart leren jack dat zich om elke ronding vastklemde. Ze was niet alleen. Achter haar doemde Bram op, zijn brede schouders drukkend tegen een versleten denim overhemd, zijn blik gericht op de bolling van haar middel waar het jasje omhoog kwam. Ze praatten niet, ze stonden daar gewoon – te dichtbij voor vreemden – terwijl de trein hen bij elke ruk van het spoor tegen elkaar deed schommelen.
Mijn polsslag bonkte in mijn keel terwijl ik toekeek. Elien verschoof lichtjes, haar heup streek langs Brams dij, maar hij trok zich niet terug. Zijn hand bewoog zich dichter naar de onderkant van haar rug en zijn vingers raakten bijna – maar niet helemaal – de stof. De lucht tussen hen knetterde van iets elektrisch, een spanning die het schemerige licht van de auto te fel deed lijken, de geur van haar parfum-vanille en iets donkers, muskusachtigers die door de steriele treingeur van plastic en oude koffie sneed. Ik kon het zien aan de manier waarop haar lippen zich lichtjes scheidden, aan de manier waarop zijn kaak verstrakte toen hij naar haar mond staarde.
Toen draaide ze zich om, een klein beetje maar, haar ogen schoten zijwaarts naar hem toe. En Bram… God, de honger op zijn gezicht toen hun blikken elkaar kruisten. Hij aarzelde niet. Zijn hand sloot zich om haar middel, stevig en bezitterig, en trok haar tegen zich aan. Elien ademde in, geen zucht maar iets diepers, een geluid dat trilde in mijn borstkas terwijl ik toekeek hoe ze samensmolten. De trein schommelde, de wereld buiten raasde voorbij in strepen van donker platteland, terwijl binnenin alles zich vernauwde tot die twee lichamen die tegen elkaar gedrukt waren.
Mijn eigen huid prikte van de hitte toen Brams andere hand langs haar ribben gleed en met zijn duim langs de onderkant van haar borst door de dunne stof van haar topje streek. Elien boog zich in zijn aanraking, haar hoofd kantelde naar achteren tegen zijn schouder, waardoor de lijn van haar keel bloot kwam te liggen. Zijn mond vond die – heet en open, lippen die het hartslagpunt volgden voordat hij zachtjes beet, net genoeg om haar te laten huiveren. Het geluid dat ze toen maakte… Jezus. Laag en schor, een kreun die in de lucht hing als iets levends. Bram kreunde als antwoord, zijn heupen schokten naar voren, schurend tegen haar kont terwijl zijn vingers zich in haar haar verstrengelden.
Ik was al hard, mijn pik spande tegen mijn spijkerbroek terwijl ik toekeek hoe ze elkaar verslonden, daar in het openbaar, iedereen had elk moment binnen kunnen komen. De spanning spande zich samen in mijn buik – de manier waarop Eliens nagels over Brams onderarm harkten, de manier waarop zijn vrije hand haar heup zo hard vastpakte dat het wel een blauwe plek moest hebben gegeven. Ze waren nu niet alleen aan het zoenen
Hij kreunde in de kus, zijn heupen strekten zich tegen haar aan, maar Elien grinnikte alleen – een laag, schor geluid – en ging achterover zitten, terwijl ze haar jasje met weloverwogen traagheid uittrok. De manier waarop Bram’s blik haar verslond, onthulde alles – hoe lang hij dit al wilde, hoeveel controle hij probeerde te behouden om niet volledig te breken. Zijn vingers trilden toen ze de halslijn van haar topje volgden voordat hij het naar beneden trok, het kant van haar beha blootleggend… en de donkere tepels die er al stijf onder waren.
Ze liet hem haar daar even aanraken – liet hem gewoon zijn gang gaan – maar toen sloeg ze zijn hand weg en grijnsde naar hem. “Geduld,” spinde ze, hoewel haar eigen adem stokte toen hij gromde als antwoord. De lucht tussen hen knetterde nu van iets duisters, die honger werd roofzuchtig. Elien leunde voorover en drukte haar voorhoofd tegen het zijne toen hun neuzen elkaar raakten.
“Wil je me?” Haar stem kwam nauwelijks boven een fluistering uit, maar galmde als een donderslag door de lege auto.
Brams antwoord bestond niet uit woorden, maar uit zijn handen die haar middel weer vastpakten en hen beiden zo plotseling omdraaiden dat ze naar adem snakte. Nu torende hij boven haar uit op de bank en sloot haar in met zijn lichaam terwijl hij haar jeans naar beneden trok, net genoeg om de doorweekte stof van haar slipje bloot te leggen. Zijn duim vond haar clitoris door het kant heen, langzaam en meedogenloos ronddraaiend tot Eliens rug van het vinyl afboog.
“Fuck,” schreeuwde ze uit, haar nagels harkten over zijn borst terwijl hij haar harder en sneller bewerkte, het natte geluid vulde de ruimte tussen hen. Toen gleed zijn andere hand onder de tailleband, twee vingers duwden in haar met een enkele, brute stoot die haar deed schreeuwen. De trein schommelde onder ons, de buitenwereld vervaagde in het niets terwijl ik toekeek hoe hij haar vingerde met ruwe, geoefende bewegingen, hoe zijn handpalm tegen haar clitoris schuurde tot ze om hem heen sidderde, ademloos en smekend.
Maar hij liet haar niet klaarkomen – nog niet. Niet nu er zoveel andere dingen te ontdekken waren. Zijn mond vond de holte van haar keel weer, toen lager, zijn tanden schraapten over haar tepel door het kant heen voordat hij de beha cup naar beneden trok met alleen zijn tanden. Toen hij uiteindelijk zijn lippen rond de stijve top sloot, was Eliens kreun rauw en wanhopig, haar heupen knarsten hulpeloos tegen zijn hand terwijl hij haar naar die rand toe werkte.
Toen duwde ze hem plotseling terug, haar adem stokte en ze ging genoeg rechtop zitten om haar spijkerbroek helemaal naar beneden te schuiven. Bram keek verdwaasd toe hoe ze hem losschopte, toen haar duimen in de tailleband van haar slipje stak… en pauzeerde. Een boosaardige glinstering kwam in haar ogen.
“Zeg me dat je het wilt,” eiste ze, met een lage maar vaste stem, de controle nog steeds strak onder de behoefte in haar stem.
Hij aarzelde niet, deze keer niet. “Ik wil het verdomme.” Zijn grom was ruw, hongerig, terwijl hij haar slipje met één krachtige ruk naar beneden trok, waardoor elke glinsterende centimeter van haar bloot kwam te liggen. De geur raakte ons beiden toen – scherp en muskusachtig en precies daar – toen ze haar dijen wijder spreidde in een stille uitnodiging.
De manier waarop Bram naar haar staarde… alsof ze zijn laatste maaltijd was. Zijn pik spande zich tegen zijn boxershort, de omtrek dik en blozend terwijl hij zichzelf door de stof heen streelde. Maar toch hield hij zich in – hij dwong zichzelf om tussen haar benen te knielen in plaats van gewoon te nemen wat ze allebei duidelijk wilden. Zijn mond vond eerst haar binnenkant van haar dij en zijn tong volgde een langzaam pad naar boven tot ze onder hem sidderde.
“Alsjeblieft,” ademde ze, haar vingers verstrengelend in zijn haar toen hij eindelijk – eindelijk – zijn lippen over haar clitoris sloot. Het natte, smerige geluid vulde de auto weer toen hij hard zoog, zijn tong in meedogenloze cirkels ronddraaiend terwijl één hand haar heup vasthield en de andere weer in haar gleed, omhoog krullend om dat zoete plekje te strelen tot ze snikte.
Ik moest tegen het raam leunen om te steunen – het zicht van hen maakte me kapot, mijn eigen pik deed zo’n pijn dat het grensde aan pijn. De manier waarop Eliens rug over de stoel boog, haar dijen trillend rond Brams hoofd terwijl hij haar verslond… God, ik kon ruiken hoe dichtbij ze nu was, die scherpe geur van zweet en opwinding dik in de lucht. En toen zijn vingers dieper in haar drongen, precies op het juiste moment, kwam ze klaar met een gil – luid genoeg om van elke muur af te galmen – waardoor ik op mijn tong beet om stil te blijven.
Bram hield niet op, zelfs niet toen ze om hem heen stuiptrok en in haar razernij met haar nagels bloederige halve maantjes over zijn schouders schraapte. Hij bleef haar dooreten, likken en zuigen tot ze zonder botten en hijgend in elkaar zakte tegen het vinyl, haar huid donkerroze. Pas toen ging hij weer op zijn knieën zitten en veegde zijn mond af met de rug van zijn hand terwijl hij naar haar opkeek.
“Wil je nog steeds dat ik stop?” Zijn stem was ruw, rauw.
Elien lachte alleen maar – laag en ademloos – en haakte een vinger om hem dichterbij te halen. “Doe je verdomde broek uit voordat ik het voor je doe.”
Hij bewoog als de bliksem. Hij schoof zijn spijkerbroek langs zijn heupen naar beneden, zijn boxershort volgde onmiddellijk, en bevrijdde zijn dikke pik die al voorvocht lekte. Elien ging rechtop zitten om hem met één hand vast te pakken – stevig en bezitterig – en streelde hem van de basis tot de top met langzame, weloverwogen bewegingen. Bram kreunde, zijn heupen schokten in haar aanraking toen ze naar voren leunde en zijn tong naar buiten stak om de eikel te proeven.
“Fuck,” siste hij tussen opeengeklemde tanden door, zijn vingers verstrengelend in haar haar terwijl ze hem dieper nam en hard genoeg zoog om zijn dijen te laten trillen. De natte geluiden vulden de auto weer, obsceen en perfect, totdat Bram haar met een grom van zich af trok.
“Ik moet in je.” Zijn stem was keelklank, oerachtig, terwijl hij haar moeiteloos op zijn schoot tilde – haar blote kutje liet zich over zijn pik glijden met een gladde, smerige glijbeweging die ons allebei deed kreunen. Haar warmte klemde zich onmiddellijk om hem heen, strak en perfect, en toen ze haar heupen begon te rollen, centimeter voor centimeter naar beneden schurend tot hij tot het uiterste in haar was begraven, verloor ik het bijna daar tegen het raam.
Hun lichamen bewogen toen synchroon – Elien bereed hem eerst langzaam, elke rol van haar heupen ontlokte een rauwe kreun uit Brams keel. Maar die controle viel snel weg
Ik had wrijving nodig, ik had iets nodig om deze pijn te verzachten en ik wist precies waar ik het kon vinden. Het park bij mijn appartement was altijd verlaten op dit uur, en vanavond? Vanavond zou ik voor mezelf zorgen met Eliens ademende gekreun nog in mijn hoofd, Brams ruwe gegrom verstrengeld in de fantasie. En wie weet, misschien, heel misschien, zouden ze me de volgende keer dichterbij laten kijken. Misschien wilden ze wel publiek.
Maar voor nu? De regen waaide tegen mijn ramen toen ik door het hek van het park duwde, mijn lul al in mijn hand. Vanavond was van hen, maar morgen? Morgen was van iedereen. En ik was niet van plan die te verspillen.