De geur van haar parfum trof me als eerste – een bedwelmende mix van vanille en iets scherps, zoals bergamot, die door de muffe inkt van het kopieerapparaat sneed toen ik tegen de vastgelopen printer in de achterkamer van ons kantoor leunde. Het was al na middernacht, de jaarlijkse IT-conferentie in Almere was al lang voorbij en alleen het gezoem van stervende tl-lampen en het gedreun van het verkeer vanaf de snelweg waren nog hoorbaar. Toen hoorde ik haar hakken klikken op de linoleum vloer, langzaam maar weloverwogen, alsof ze precies wist waar ze heen ging. Of wie. Mijn polsslag begon te kloppen toen ik me omdraaide en Lotte in de deuropening zag staan, haar donkere haar lichtjes in de war van het dansen van daarnet, die wijde hazelnootkleurige ogen strak op de mijne gericht. Ze had nog geen woord gezegd, beet alleen op haar onderlip op de manier die ze doet als ze aan iets gevaarlijks denkt. En toen kwam de vraag die als statische elektriciteit tussen ons in hing: “Jens, heb je de deur achter me op slot gedaan?” De manier waarop ze mijn naam zei, laag en ademend, vertelde me alles.
Ik kende Lotte al jaren – sinds we allebei bij hetzelfde softwarebedrijf in de hoogbouwwijk van Almere werkten. Ze was de marketing manager met een glimlach die zelfs de meest chagrijnige tech nerds kon ontwapenen, altijd gekleed in van die getailleerde rokken die haar rondingen precies goed omsloten. We hadden geflirt op conferenties, we hadden elkaar vluchtig aangeraakt toen we elkaar papieren gaven, maar vanavond… vanavond voelde anders. De conferentie was een waas van handdrukken en PowerPoint-dia’s totdat ze mijn blik ving aan de overvolle bar, een wenkbrauw optrok en haar glas naar me kantelde. Meer was er niet nodig. Een paar drankjes later belandden we in dit vergeten hoekje van het kantoor – haar excuus over “vergeten bestanden” net zo zwak als het mijne over “printerproblemen”. Maar nu de deur achter haar dichtviel, waren er geen excuses meer.
Ze stapte dichterbij, dichtbij genoeg voor mij om de warmte van haar huid te voelen. Haar vingers raakten mijn onderarm – een ongelukje? Een test? En ik zag haar keel werken terwijl ze hard slikte. Die kleine trilling in haar aanraking vertelde me dat ze net zo nerveus was als ik. Of misschien net zo gretig. De lucht tussen ons knetterde van iets elektrisch, een spanning die zich al maanden opbouwde wanneer onze paden elkaar kruisten in de gang of bij de borrel na het werk. En nu, alleen in deze schemerige kopieerkamer, voelde het onvermijdelijk. Haar hand gleed over mijn mouw en haar vingertoppen volgden de lijn van mijn sleutelbeen voordat ze zich op mijn polsslagpunt vestigden. Ik voelde het kloppen onder haar aanraking – snel, vasthoudend.
“Lotte…” Mijn stem klonk ruwer dan bedoeld, een lage waarschuwing of een uitnodiging? Ze antwoordde door dichterbij te komen, haar borsten schraapten mijn borst door de dunne stof van haar blouse. De geur van haar opwinding vermengd met dat verdomde parfum deed mijn hoofd tollen. Ik kon geen weerstand meer bieden. Eén hand verstrengelde zich in haar haar terwijl de andere haar heup vastpakte en haar tegen me aan trok zodat ze precies zou voelen hoe hard dit nu al voor me was. Ze slaakte een zachte zucht toen onze monden elkaar raakten, hongerig en wanhopig. Haar lippen smaakten naar gin en spijt – een heerlijke combinatie.
De kus verdiepte zich, tongen gleden tegen elkaar in langzame, zondige bewegingen die mijn pik pijnlijk deden trillen tegen haar dij. Haar nagels schraapten over mijn rug, waardoor een kreun van mij in haar mond terechtkwam. Mijn handen zwierven over haar taille, de bolling van haar kont, de welving van haar borsten. Ze kromde zich in elke aanraking, kleine kreuntjes ontsnapten terwijl ik kneep en kneedde door zijde en kant. Toen ik uiteindelijk de kus verbrak en met open mond in haar nek beet, rilde ze hevig tegen me aan.
“God, Lotte… je voelt zo goed.” Mijn stem was nu een grom, gedempt tegen haar huid. Haar vingers frutselden aan mijn riem en trokken ongeduldig terwijl ik de knoopjes van haar blouse één voor één losmaakte, waardoor meer gladde, blozende huid bloot kwam te liggen. Op het moment dat mijn hand haar met kant beklede borst aanraakte, viel haar hoofd achterover met een kreun die weerklonk tegen de spierwitte muren. Mijn duim omcirkelde haar tepel tot die tegen mijn aanraking in een stijve piek vormde.
Ze rommelde aan mijn broek en bevrijdde me uiteindelijk – heet, zwaar en al voorvocht lekkend. Een gesmoorde vloek ontsnapte me toen haar hand zich om me heen wikkelde en me langzaam en stevig streelde. “Verdomme, Lotte… stop of ik kom nu in je handpalm klaar.” Ze grijnsde alleen maar en verstevigde haar greep een beetje voordat ze losliet om haar rok omhoog te trekken. Een zwart kanten slipje begroette mijn blik, vochtig van haar opwinding, en toen ze een vinger onder de rand van het slipje stak en het opzij trok, ging ik bijna door het lint.
Mijn vingers gleden tussen haar plooien en vonden haar doorweekt en gezwollen, haar clitoris al glibberig tegen mijn aanraking. Ze jammerde toen ik haar in langzame cirkels plaagde en keek toe hoe ze deze keer harder op haar lip beet, haar ogen donker van behoefte. Toen ik één vinger in haar strakke warmte duwde, hijgde ze, haar heupen schokten naar voren om me dieper te nemen. Ik voegde er een tweede aan toe en krulde ze precies goed terwijl mijn duim verwoed tegen haar clitoris wreef. Haar adem stokte, haar nagels graafden in mijn schouders terwijl haar wanden rond mijn vingers fladderden – dichtbij.
“Jens… niet stoppen… alsjeblieft.” De smeekbede in haar stem maakte me los. Ik trok mijn hand terug en draaide haar rond om haar tegen het koele metalen oppervlak van het kopieerapparaat te drukken. Onze ogen hielden elkaar over haar schouder in de gaten terwijl ik naar binnen duwde – langzaam, tergend, centimeter voor centimeter, totdat ze met een gesmoorde kreet het laatste beetje van me in zich opnam. De rek was voortreffelijk, haar warmte greep me als een bankschroef toen ik helemaal klaarkwam.
“Jezus, wat ben je strak,” kreunde ik, terwijl mijn heupen onwillekeurig trilden. Ze lachte beverig voordat ze weer tegen me aan schommelde en me nog dieper nam. Mijn handen pakten haar middel vast terwijl we een ritme vonden. Eerst langzaam, toen harder, sneller, de klappen van de huid weerklonken in de kleine kamer. Elke stoot stuurde schokken van genot door mijn ruggengraat, haar gladde wanden klemden zich om me heen alsof ze me nooit meer wilden loslaten.
Haar gekreun werd luider, ongeremd nu, en toen ik voorover boog om in haar schouder te bijten – hard genoeg om een afdruk achter te laten – voelde ik haar climax over haar heen komen. Haar hele lichaam spande zich aan voordat het onder me uit elkaar sidderde, haar inwendige spieren fladderden in hevige golven die mijn eigen bevrijding met een brul uit me meesleurden. Heet sperma spoot in haar toen ik mezelf nog een laatste keer diep begroef, we trilden allebei door de naschokken.
Zo bleven we lange minuten liggen, ik ineengezakt over haar rug, met lippen die luie kusjes langs haar schouderbladen gaven, terwijl zij onder me sidderde, met haar vingers nog steeds verstrengeld in de mijne op de rand van het kopieerapparaat. De enige geluiden waren onze gehaaste ademhalingen en het verre gezoem van de stad buiten. De realiteit zou snel terugkomen – haar man die thuis wachtte, mijn vriendin die me sms’te over het project van morgen – maar voor nu? Op dit moment was het alleen wij. En die gedachte deed me glimlachen in haar haar toen ze haar hoofd draaide om mijn blik te ontmoeten. Er was iets onuitgesproken tussen ons – een belofte of een waarschuwing, misschien wel allebei – toen de deurklink plotseling rammelde. Iemand probeerde binnen te komen.
We bevroren, onze harten klopten synchroon, voordat Lotte fluisterde: “Shh… we zijn nog niet klaar.” En daarmee duwde ze zich weer tegen me aan, haar lichaam nog steeds hongerig naar meer. Ik kreunde hoe goed het voelde en begon weer te bewegen, terwijl ik al hard werd in haar. Degene aan de andere kant kon wachten – ze zouden nooit raden wat voor kopieën hier vanavond werden gemaakt.