De sneeuw valt zachtjes buiten, en de kerstverlichting in de straat geeft een warme gloed aan de avond. Binnen, in de gezellige woonkamer, staan de kaarsen op de schoorsteenmantel te flikkeren. De geur van versgebakken pepernoten en mulled wine vult de ruimte. “Een echte Nederlandse kerstavond,” denkt Mia, terwijl ze haar handen tegen de warme mok drukt. Ze is pas 21, maar voelt zich soms al veel ouder. Haar studie, haar verantwoordelijkheden, alles lijkt zo… volwassen.
Dan gaat de voordeur open. Een koude windvlaag blaast naar binnen, gevolgd door de imposante gestalte van haar buurman, Ruben. Hij is in de vijftig, maar draagt zijn jaren met een zeker charme. Zijn grijze haar is netjes gekamd, zijn donkere ogen stralen een kalme ervaring uit die Mia zowel fascineert als intimideert.
“Goedenavond, Mia,” zegt hij, terwijl hij zijn winterjas uittrekt. Zijn stem is diep, warm, en maakt iets in haar los wat ze niet kan plaatsen. “Ik heb wat appeltaart voor je meegenomen. Vond het zonde om helemaal alleen te zitten deze avond.”
Mia glimlacht. “Dank je, Ruben. Kom erbij zitten. Er is genoeg voor twee.”
Ze schuift over op de bank, en hij neemt plaats naast haar. De afstand tussen hen is klein, en Mia voelt de warmte van zijn lichaam. Hij ruikt naar hout en een vleugje kruidnagel, misschien van de glühwein die hij eerder dronk.
“Het is een mooie avond,” zegt Ruben, terwijl hij zijn mok naar zijn lippen brengt. Zijn ogen rusten op haar, en Mia voelt een tinteling over haar huid.
“Ja,” fluistert ze, haar blik ontmoet de zijne. Er is iets in zijn ogen, iets wat ze niet kan ontcijferen, maar het maakt haar hart sneller kloppen.
Ze praten over van alles en nog wat. Over de kersttradities, over haar studie, over zijn reizen naar verre landen. Maar hoe langer ze praten, hoe meer Mia merkt dat haar gedachten afdwalen. Naar zijn handen, naar zijn lippen, naar de manier waarop hij naar haar kijkt.
Dan, plotseling, legt hij zijn hand op de hare. “Mia,” zegt hij zachtjes. “Ik weet dat er een groot leeftijdsverschil is tussen ons, maar… voel je het ook?”
Haar adem stokt. Voelt ze het ook? Ze heeft er niet over nagedacht, niet echt. Maar nu hij het zegt… ja, ze voelt het. Een diepe aantrekkingskracht die haar verstand overstijgt.
“Ja,” fluistert ze, haar ogen vol emotie.
Hij glimlacht, een zachte, begripvolle glimlach. “We hoeven niets te forceren,” zegt hij. “Maar als je het wilt, kunnen we deze avond samen doorbrengen. Op een manier die… bijzonder is.”
Mia kijkt hem aan, haar hart bonst in haar keel. Ze weet niet wat ze moet zeggen, maar haar lichaam spreekt voor haar. Ze leunt iets naar hem toe, en in één vloeiende beweging sluit hij de afstand tussen hen.
Hun lippen ontmoeten elkaar, zachtjes, aftastend. Het is een kus die alles en niets zegt, die een wereld van emoties oproept zonder een woord te hoeven uitspreken. Mia’s handen vinden hun weg naar zijn schouders, en ze voelt zijn armen om haar heen sluiten.
“Ruben,” mompelt ze tegen zijn lippen, haar ademhaling snel.
“Hmm?” vraagt hij, terwijl hij haar gezicht zachtjes vasthoudt.
“Ik… ik weet niet wat ik doe,” bekent ze, haar stem trilt.
Hij glimlacht, zijn ogen vol tederheid. “Dat hoeft ook niet. Soms is het goed om gewoon te voelen.”
En dat doet ze. Ze voelt zijn handen over haar rug glijden, voelt de warmte van zijn lichaam tegen het hare. Hij leunt haar achterover op de bank, zijn lippen vinden haar hals, en ze geeft zich over aan de sensaties die door haar lichaam golven.
“Ruben,” hijgt ze, haar handen in zijn haar. “Dit… dit is zo…”
“Ssh,” fluistert hij, zijn lippen terugkerend naar de hare. “Laat het gebeuren, Mia. Laat me jou laten voelen hoe speciaal je bent.”
En dat doet hij. Zijn handen verkennen haar lichaam met een ervaren tederheid, elke aanraking is precies goed. Mia voelt zich opgenomen in een wereld van sensaties, waar leeftijd er niet meer toe doet, waar alleen maar zij en hij bestaan.
“Ruben,” fluistert ze, haar ogen dicht, haar lichaam reagerend op iedere aanraking.
“Mia,” antwoordt hij, zijn stem zacht maar vol verlangen. “Je bent zo mooi. Laat me je laten zien hoe mooi je bent.”
En terwijl de sneeuw buiten blijft vallen, en de kaarsen zachtjes flikkeren, geven ze zich over aan de magie van de kerstavond, waar leeftijd slechts een getal is, en liefde alles is wat telt.