**Ik kan nog steeds niet geloven dat dit gebeurd is.** Het is twee weken geleden dat ik terugkwam van mijn zomervakantie in Apeldoorn, en het enige waar ik aan kan denken is *haar*. Eline. De beste vriendin van mijn stiefmoeder, die bij ons logeerde tijdens die ene helse hete week toen het hele land broeierig was. Ze is maar een paar jaar ouder dan ik – zevenentwintig tegen vierentwintig voor mij – maar ze draagt zichzelf alsof elke kamer die ze binnenloopt van haar is. Donker kastanjebruin haar, sproeten op haar neus en schouders, een lach die warme honing is op een koude dag. En die ogen? Groen als de bossen thuis in Vlaanderen. Elke keer als ze me aankeek, voelde het alsof ze dwars door mijn stomme verliefdheid heen kon kijken.
De eerste dagen ging het goed, alleen maar ongemakkelijke familiediners waarbij ik haar aan de andere kant van de tafel een blik op me zag werpen, haar vork halverwege de hap pauzeerde terwijl papa en Anne over het werk praatten. Maar toen kwam die verdomde hittegolf, die ons rijtjeshuis in een sauna veranderde. Eline begon in de tuin te loungen in niets anders dan een bikinitopje en een afgeknipt spijkerbroekje, nippend aan een gin-tonic alsof ze niet merkte hoezeer haar blote schouders me afleidden. Of hoe mijn ogen bleven afdwalen naar de welving van haar taille waar haar topje omhoog kwam.
**Op een avond, na het eten, was ik aan het afwassen toen Anne naar boven ging om iets te halen.** Eline liep de keuken in en neuriede zachtjes terwijl ze zichzelf nog een drankje inschonk. Het ijs kletterde in het glas en de lucht tussen ons werd dikker – niet alleen van de vochtigheid, maar ook van *haar*. Ze leunde tegen het aanrecht naast me, dichtbij genoeg dat haar blote arm de mijne raakte toen ze naar een rietje reikte. Mijn polsslag piekte bij het contact. Haar huid was warm, licht vochtig van het zweet. Ik kon haar-suntan lotion ruiken en iets zoets bloemigs.
“Je bent stil vanavond,” zei ze, zonder me aan te kijken. Ze roerde alleen in haar drankje met dat stomme parapluutje.
Ik haalde mijn schouders op en probeerde het cool te spelen. “Gewoon aan het denken.”
**Ze draaide haar hoofd en die groene ogen schoten in mijn richting. Er speelde een grijns rond haar mondhoek, alsof ze precies wist waar ik de hele week al aan dacht. Mijn keel werd droog. Haar blik viel heel even op mijn lippen voordat ze weer wegkeek en haar keel schraapte.
“Over iets interessants?” Een plagerig vleugje in haar stem.
Ik greep de rand van de gootsteen steviger vast, voelde hoe het koele metaal in mijn handpalmen beet. “Niets belangrijks,” mompelde ik.
**Ze stapte zo dichtbij dat haar borst mijn elleboog raakte toen ze langs me heen reikte om een servet te pakken. Ik bevroor. Haar adem stokte, een klein geluidje, nauwelijks aanwezig, maar het was genoeg om mijn pik te laten trillen in mijn spijkerbroek. Ze ging niet weg. In plaats daarvan bleef ze hangen en liet de warmte van haar lichaam in het mijne sijpelen. Mijn hart bonkte tegen mijn ribben.
“Lars?” Anne’s stem kwam de trap af en verbrak het moment. Eline stapte achteruit, die grijns nog steeds om haar lippen terwijl ze wegliep. Ik trilde van de ongebruikte spanning, mijn vingers smerig van het afwasmiddel en iets heel anders.
**De volgende dag was erger.** Of beter, afhankelijk van hoe je het bekijkt. Anne had boodschappen gedaan in de stad, dus Eline en ik waren alleen – behalve het verre geluid van papa’s grasmaaier van naast de deur. Ze had eerder gezwommen
**Toen deed ze het. Haar hand schoot omhoog, vingers krulden om mijn nek en trokken me naar beneden terwijl ze op haar knieën ging zitten. Onze monden kletterden tegen elkaar – de hare heet en smaakte vaag naar perzik lippenbalsem. Mijn handen vlogen naar haar middel en grepen me stevig vast terwijl haar tong met langzame, weloverwogen bewegingen tegen de mijne gleed. Ze maakte een geluid in mijn mond – bijna een kreun – voordat ze hard genoeg in mijn onderlip beet om te prikken.
**Toen we uit elkaar gingen, ademden we allebei snel. ** Haar pupillen waren wijd opengesperd en haar borst ging snel omhoog en omlaag onder de dunne stof van haar bikinitopje. Ik kon nu de contouren van haar tepels zien, piekend en gretig. Ze liet me niet los
**Ze lachte zachtjes tegen mijn lippen.** “Geduld,” fluisterde ze. Toen gleed haar hand onder de tailleband van haar slipje, haar vingers omcirkelden haar clitoris met langzame, weloverwogen bewegingen. Ik keek geboeid toe hoe haar huid roze kleurde van genot en haar rug kromde. Ze beet op haar lip om stil te blijven – kleine kreuntjes ontsnapten toch toen haar heupen schokten tegen haar eigen aanraking.
**Ik verving haar hand door de mijne.** Ik schoof twee vingers in haar, krulde ze precies goed terwijl mijn duim op die gezwollen knop drukte. Haar dijen trilden om me heen terwijl ik haar sneller en dieper bewerkte, tot ze haar gezicht in mijn schouder begroef om een schreeuw te onderdrukken. Ze kwam hard klaar en klemde zich om mijn vingers terwijl de nattigheid mijn huid bedekte.
**Daarna lagen we daar met elkaar verstrengeld.** De ademhaling was nog steeds versnipperd, het zweet koelde af op onze huid. Haar hoofd rustte op mijn hart en ik trok loze patronen langs haar ruggengraat terwijl zij de littekens van een oude knieblessure op mijn dijbeen volgde.
“Dit is… ingewikkeld,” mompelde ze uiteindelijk.
**Ik knikte tegen haar haar.** “Dat maakt het niet minder echt.”
Ze bromde instemmend voordat ze haar hoofd optilde om mijn blik te ontmoeten. Er was iets zachts, een kwetsbaarheid die ik niet had verwacht. Toen kuste ze me opnieuw, langzaam en lief deze keer, alsof ze een belofte bezegelde die we geen van beiden hardop hadden uitgesproken.
**De rest van de zomer vervaagde in warmte en gestolen momenten.** Aanrakingen wanneer niemand anders het kon zien – vingers die onder de tafel streken tijdens het eten, treuzelende blikken in de tuin, nachten waarin ze mijn kamer binnensloop. Elke ontmoeting ging verder dan de vorige: handen die elke centimeter verkenden, monden die leerden wat de ander wild maakte, lichamen die zich met toenemende wanhoop tegen elkaar bewogen.
**En toen was het afgelopen.** De vakantie was voorbij. Anne reed Eline naar het vliegveld en zwaaide gedag toen haar vliegtuig vertrok. Ik stond daar verdoofd naar de lucht te kijken tot mijn vader me weer naar binnen duwde. “Kom op,” zei hij zachtjes. “Ze komt wel terug.”
Maar ze kwam niet terug – al heel lang niet. Jaren gingen voorbij voordat we elkaar weer zagen. En toen we elkaar weer zagen… begon het opnieuw met diezelfde elektrische lading tussen ons, alsof er nooit een afstand had bestaan.
**Ik kan nog steeds niet geloven dat dit gebeurd is, maar ik ben blij dat het gebeurd is.