Het was een warme zomeravond in Arnhem, het soort waar de lucht dik en zwaar hangt van de geur van bloeiende magnolia’s uit het nabijgelegen park. Ik had net weer een saaie dienst op kantoor achter de rug, mijn hoofd nog vol spreadsheets toen ik haar zag-Lies, mijn vrouw van vijf jaar, alleen zittend op ons kleine balkon met een glas wijn. De zon zakte laag achter de rijtjeshuizen aan de overkant van de straat en wierp goudkleurig licht over haar donkere haar en de delicate welving van haar nek terwijl ze haar hoofd achterover hield om te drinken. Iets in de manier waarop haar lippen zich rond de rand van de wijn scheidden stuurde een schok door me heen, onbekend en elektrisch.
Lies was altijd al opvallend geweest – lang, met scherpe jukbeenderen en die doordringende blauwe ogen die door bullshit heen konden prikken – maar de laatste tijd was er die stille rusteloosheid in haar. Een spanning in haar schouders als ze dacht dat ik niet keek. Ze was zich ook anders gaan kleden: strakkere rokken, lagere halslijnen. En vanavond, toen ik vanuit de deuropening toekeek, realiseerde ik me dat haar gebruikelijke bloemenparfum was vermengd met iets anders, iets donkers, muskusachtigers. Mijn hartslag steeg. Ze ruikt naar de eau de cologne van een andere man.
“Hé,” zei ik en stapte het balkon op, mijn stem ruwer dan bedoeld. Ze draaide zich om, haar ogen ontmoetten de mijne voor een seconde en schoten toen weg. Er lag een blos in haar nek en ze verschoof in haar stoel en sloeg haar benen over elkaar. Mijn blik viel op de manier waarop de zoom van haar rok omhoog kwam, waardoor meer dijen dan normaal zichtbaar werden.
“Lange dag?” vroeg ze terwijl ze weer aan haar wijn nipte. Ik kon de lichte trilling in haar hand zien. Ze wist dat er iets niet klopte, ze wist dat ik het gemerkt had. De lucht tussen ons knetterde van onuitgesproken woorden. Ik leunde tegen de reling, deed alsof ik ongedwongen was, maar mijn knokkels werden wit op het metaal.
“Ik dacht dat je Sanne vanavond zou ontmoeten?” vroeg ik, voorzichtig om mijn toon luchtig te houden. Een briesje droeg het verre gezoem van het verkeer en het vage gelach van het appartement naast me. Lies zette haar glas met weloverwogen traagheid neer.
“Ze heeft afgezegd.” Haar stem was nu stabiel, maar haar vingers draaiden in de stof van haar rok. Ze wilde me niet aankijken. Lies.
De stilte rekte zich uit, dik als stroop. Ik had het moeten laten gaan – ik had weg moeten lopen – maar in plaats daarvan stak ik mijn hand uit en streek een lok haar achter haar oor. Haar adem stokte en die blos werd dieper. Toen ze eindelijk mijn blik ontmoette, was er iets uitdagends in te zien. Iets… hongerigs.
“Leugens,” begon ik, mijn stem laag, maar ze kapte me af.
“Ik ben in plaats daarvan naar het café gegaan.” Ze stond abrupt op en stootte bijna haar wijn om. De geur van haar huid – haar echte geur nu, niet die verdomde eau de cologne – overspoelde mijn zintuigen toen ze dichterbij kwam. Haar hand nestelde zich op mijn borst, warm en bezitterig. “Ik kwam iemand tegen.”
Mijn hart sloeg tegen mijn ribben. Iemand tegen het lijf gelopen? De manier waarop ze het zei… de manier waarop haar duim een langzame cirkel over mijn shirt trok… Ze kwam niet alleen thuis.
Voor ik iets kon zeggen, stond Lies op haar tenen, haar lippen streken langs mijn oor. “Hij heeft die wijn voor me gekocht.” Haar adem was heet, en toen haar tong tegen mijn oorlel flitste, scheurde er een kreun uit mijn keel. Mijn handen vonden haar heupen en grepen hard terwijl ze zich tegen me aandrukte. Ik kon de hitte voelen die door haar kleren heen straalde – ik kon hem nog steeds ruiken.
“Leugens,” fluisterde ik, verscheurd tussen woede en opwinding. Haar vingers verstrengelden zich in mijn haar, net geen pijn veroorzakend. De balkondeur stond achter ons open, het appartement donker op het flikkerende blauwe licht van de tv na. Ze liep achteruit en trok me mee, haar hakken klikkend tegen de tegels.
Zodra we binnen waren, draaide ze ons rond zodat mijn rug tegen de muur kwam. Haar mond viel op de mijne, hongerig, wanhopig en ik kreunde in de kus, ik proefde wijn en iets donkers. Mijn handen gleden onder haar rok, vingers graafden in haar kont terwijl ze tegen me aan drukte. Ze was al nat, doorweekt door de dunne stof van haar slipje. Ze slaakte een kreun toen mijn duim langzaam om haar clitoris cirkelde.
“Vertel het me,” hijgde ik tussen twee kussen door, mijn stem rauw. “Wie was hij?”
Ze beet zo hard op mijn lip dat het prikte, voordat ze zich ademloos terugtrok. Haar ogen waren wild, haar pupillen wijd opengesperd. “Een klant.” Verdomme. Het beeld van de handen van een vreemde op haar – zijn mond, zijn pik – zond een golf van warmte tussen mijn benen. Ik voelde Lies tegen mijn keel grijnzen terwijl ze voelde hoe ik hard werd tegen haar dij.
“Heeft hij… heeft hij je geneukt?” De woorden smaakten naar zonde en toen ze knikte, schokte een rilling door haar lichaam. Haar vingers rommelden met mijn riem, rukten hem open en schoven mijn broek naar beneden. Mijn lul kwam vrij, lekte al, en Lies zakte zonder aarzelen op haar knieën. Haar tong ging langzaam en plagend over mijn lengte, voordat ze me diep in haar keel nam.
“God!” stikte ik uit, mijn handen verstrengelden zich in haar haar terwijl ze harder en sneller zoog. De natte geluiden vulden de kamer en vermengden zich met onze ademhalingen. Ze neuriede om me heen, de vibratie maakte mijn knieën zwak. Toen ze zich terugtrok, verbond een sliert speeksel haar lippen met mijn eikel voordat ze knapte. “Je smaakt ook naar hem,” mompelde ze, terwijl ze haar eigen lippen likte.
Ik werd bijna gek van die gedachte. Ik trok haar omhoog en draaide haar zodat ze dit keer tegen de muur stond. Mijn vingers haakten zich in de tailleband van haar slipje en rukten het langs haar benen naar beneden. Ze hijgde toen ik haar moeiteloos optilde en haar dijen om mijn heupen sloeg. De hitte tussen haar benen schroeide mijn pik toen ik me oprichtte en net lang genoeg pauzeerde om de honger in haar ogen te zien.
“Neuk me zoals hij deed,” ademde ze, en met één brute stoot zat ik in haar. Haar schreeuw weerklonk tegen de muren terwijl ik me keer op keer in haar boorde, elke beweging van mijn heupen stuurde schokken van genot langs mijn ruggengraat. Ze was strak, zo strak, maar smerig van opwinding, waardoor elke beweging obsceen nat was. Haar nagels groeven zich in mijn schouders, haar hoofd lag achterover terwijl ze me dieper nam.
“Harder,” hijgde ze, tegen me aan schommelend, en ik gaf er gehoor aan door met een grom in haar te rammen. De klappen van de huid vulden de lucht, vermengd met ons gekreun. Elke stoot gaf vonken achter mijn ogen, elk gejammer van Lies wakkerde het vuur in mijn aderen aan. Toen haar muren zich om me heen klemden, pulserend door haar climax, begroef ik mijn gezicht in haar nek en volgde haar over de rand, in haar spuitend met een huiverende kreun.
We bleven even zo staan – ik hield haar nog steeds aan de muur gekluisterd, onze lichamen kleverig van het zweet en de kom – voordat ik haar zachtjes neerzette. Haar benen wiebelden toen ze wegstapte en haar rok weer op zijn plaats deed. Er lag een tevreden grijns op haar lippen toen ze haar wijnglas van daarnet opraapte en er bedachtzaam in ronddraaide.
“Je bent toch niet boos?” vroeg ze zacht terwijl ze een slok nam. De eau de cologne geur hing nog steeds op haar huid, uitdagend. Ik schudde langzaam mijn hoofd en haalde een hand door mijn haar. Boos? Ja. Nee. Verdomd verward. Maar de pijn in mijn pik – en de manier waarop mijn hartslag nog steeds tekeer ging – vertelde me dat dit niet alleen jaloezie was. Het was iets duisters, iets wat ik nooit eerder had toegegeven te willen.
Lies liep langs me in de richting van de badkamer en ging even met haar vingers langs mijn borst. “Goed,” fluisterde ze. Toen liet ze me daar achter, alleen met de echo’s van haar gekreun en de geur van de parfum van een andere man op de huid van mijn vrouw. En ik had geen idee waar dit toe zou leiden.