Nina trok Lars’ broek volledig naar beneden en liet hem even staan, terwijl ze zijn reactie observeerde. Zijn ogen waren gesloten, zijn ademhaling snel en onregelmatig. Ze glimlachte, wetend dat hij helemaal in het moment was. “Open je ogen,” fluisterde ze, haar stem zacht maar vol gezag.
Lars deed wat hem gevraagd werd, zijn blik ontmoette die van haar. Er lag een mengeling van verlangen en overgave in zijn ogen, iets waar Nina veel waarde aan hechtte. Hij geeft zich echt over, dacht ze, en dat is precies waar we moeten zijn.
“Goed zo,” prees ze, haar vingers zachtjes over zijn wang strijkend. “Nu ga ik je iets nieuws laten ervaren. Iets wat je misschien nog nooit hebt geprobeerd.”
Lars keek haar nieuwsgierig aan, hoewel er ook een vleugje nervositeit in zijn blik te lezen was. “Wat… wat ga je doen?”
Nina glimlachte mysterieus. “We gaan spelen met je zintuigen.” Ze liep naar de kast aan de andere kant van de kamer en pakte een zijden blinddoek. Toen draaide ze zich naar Lars om en hield het voor hem omhoog. “Eerst gaan we je zicht wegnemen. Dat maakt de rest intenser.”
Hij knikte, zijn nervositeit verdween langzaam en maakte plaats voor opwinding. Nina kwam dichterbij en bond de blinddoek voorzichtig om zijn hoofd, zorgvuldig controlerend of het niet te strak zat. “Hoe voelt dat?”
“Goed,” antwoordde hij, zijn stem laag en een beetje schor. “Het is… raar. Maar ik vertrouw je.”
Dat laatste woord deed Nina glimlachen. Vertrouwen, dacht ze, dat is waar alles om draait. Haar handen gleden langs zijn armen tot ze zijn polsen bereikten. Ze pakte ze vast en leidde zijn handen naar achteren, naar het hoofdeinde van het bed. “Leg je handen hier,” instrueerde ze, en hij gehoorzaamde zonder aarzeling.
Nina pakte vervolgens twee zachte touwen uit de la van haar nachtkastje. Ze bond zijn polsen voorzichtig vast aan het hoofdeinde, zodat hij niet kon bewegen. “Dit is om je te helpen je volledig over te geven,” legde ze uit, haar stem warm en geruststellend. “Je hoeft nergens meer aan te denken, alleen aan wat je voelt.”
Ze zag hoe zijn lichaam ontspande, alsof hij inderdaad al zijn controle losliet. Nina knielde naast het bed en haalde een doos tevoorschijn waar ze verschillende objecten in had verzameld: een paar ijsklontjes, een veer, een zachte borstel en een warme handdoek. Ze koos eerst het ijs en pakte een klein klontje tussen haar vingers.
Langzaam, bijna achteloos, bracht ze het ijs naar zijn borstkas en liet het daar rusten. Lars rilde onmiddellijk, een scherpe intake van adem ontsnapte aan zijn lippen. “Koud!” riep hij uit, zijn lichaam verkrampte lichtjes.
“Shhh,” sustte Nina, haar andere hand zachtjes over zijn buik strijkend om hem te kalmeren. “Laat het gevoel binnenkomen. Voel hoe het je huid prikkelt, hoe het je aandacht vasthoudt.”
Ze bewoog het ijs langzaam naar beneden, over zijn ribbenkast, naar de gevoelige plekken net boven zijn navel. Lars kreunde, zijn lichaam reageerde instinctief op de sensatie. Nina bleef het ijs gebruiken, afwisselend druk uitoefenend en weer terugtrekkend, totdat zijn hele torso bedekt was met kleine, roze vlekken van de kou.
Toen gooide ze het ijs weg en pakte de veer. Deze keer begon ze bij zijn nek, de zachte uiteinden zachtjes over zijn huid strijkend. Lars huiverde weer, maar deze keer was het een reactie van pure genegenheid. “Dat is…” hij zocht naar woorden, “anders dan het ijs.”
“Ja,” beaamde Nina, haar stem vol liefdevolle goedkeuring. “Dit is warm en zacht. Het ijs was hard en koud. Maar beide hebben hun eigen schoonheid, vind je niet?”
Ze ging verder met de veer, bewandelde elke centimeter van zijn torso alsof het een kaart was die ze wilde verkennen. De veer gleed over zijn tepels, waardoor hij zachtjes kreunde, en daarna verder naar beneden, richting zijn dijbenen. Daar stopte ze eventjes, haar ogen bestuderend hoe zijn lichaam zich onder haar toets gedroeg.
“Je doet het zo goed,” prees ze hem. “Helemaal ontspannen en open. Dat is precies wat we nodig hebben.”
Nina legde de veer neer en pakte de zachte borstel. Met lange, gestage bewegingen borstelde ze over zijn benen, beginnend bij zijn knieën en geleidelijk omhooglopend. Lars’ ademhaling versnelde, zijn spieren spanden zich onder haar aanrakingen. Hij wordt steeds gevoeliger, merkte Nina op, elk contact lijkt nu wel tien keer zo intens.
Haar aandacht verschoof naar zijn dijen, waar ze met extra nauwkeurigheid werkte, de borstel gebruikend om cirkelvormige bewegingen te maken. Lars kreunde dieper, zijn heupen bewogen lichtjes, op zoek naar meer aanraking. Maar Nina trok zich weer terug, aangemoedigd door zijn reactie maar nog niet klaar om toe te geven aan zijn verlangen.
“Wil je iets anders proberen?” vroeg ze, haar stem speels maar toch vol autoriteit.
“Alsjeblieft,” smeekte hij, zijn stem trillend van opwinding.
Nina pakte de warme handdoek die ze eerder had klaargelegd en legde deze op zijn onderbuik. De plotse warmte deed Lars verrast briesen, een geluid van genot ontsnapte aan zijn lippen. Ze drukte de handdoek stevig tegen zijn huid, waardoor de warmte diep in zijn spieren kon doordringen.
Na een minuut haalde ze de handdoek weg en keek naar zijn huid, nu warm en rood van de warmte. Haar handen gleden naar zijn heupen en grepen ze stevig vast. “Ben je klaar voor de volgende stap?”