De dagen vervaagden in een waas van zweet, seks en zadelleer terwijl ik me vol overgave stortte op mijn nieuwe leven op de manege. Elke zonsopgang bracht de belofte van nieuwe uitdagingen met zich mee, zowel binnen als buiten de arena – en ik stond te popelen om ze allemaal aan te gaan.
Apollo en Thor waren mijn constante metgezellen geworden, hun krachtige lichamen altijd klaar om mijn verlangen naar dominantie en verlangen te bevredigen. Maar zelfs toen ik genoot van onze gedeelde passies, wist ik dat er meer op me wachtte buiten deze vertrouwde stallen – donkerdere, diepere geneugten die mijn grenzen zouden verleggen als nooit tevoren.
Het is tijd, realiseerde ik me op een ochtend toen ik Jesse een nieuwe hengst de arena in zag leiden – een prachtig zwart beest met ogen die sterrenstelsels in zich leken te dragen. Tijd om de controle over te nemen en op te eisen wat van mij is.
Ik naderde het paard voorzichtig en voelde zijn ruwe kracht door elke spier pulseren. Het snoof hooghartig bij mijn aanwezigheid en wierp zijn hoofd alsof het mij uitdaagde om te proberen het te temmen.
Oh schatje, je weet niet wat je te wachten staat, dacht ik gemeen, terwijl ik mijn hand uitstak om zijn slanke nek te strelen. De hengst gromde zachtjes, zijn hete adem waaide over mijn gezicht terwijl hij deze nieuwe mens beoordeelde die probeerde zijn dominantie te laten gelden.
“Wie is dit?” vroeg ik Jesse, hoewel ik het antwoord al wist – ik kon het verlangen van het dier in golven voelen.
“Hij is hier nieuw,” antwoordde hij vrijblijvend, terwijl hij me met grote belangstelling bekeek. “Zijn naam is Orion.”
Mmm, Orion, ik rolde de naam rond op mijn tong als een goede wijn en proefde de rijke smaak. Een waardige uitdaging.
Later die dag naderde ik Orions stal, mijn hartslag versnelde toen ik hem zag staan tussen de andere paarden. Hij merkte mijn aanwezigheid meteen en draaide zich naar me toe met ontblootte tanden – een duidelijke waarschuwing.
Oh ja, je weet wat ik wil, nietwaar jongen? mijmerde ik stilletjes, terwijl ik mijn opwinding voelde pieken door zijn agressie. Je wilt dat ik bewijs dat ik je pik waardig ben, dat ik me volledig aan al je grillen overgeef.
Met een diepe zucht duwde ik de staldeur open en stapte naar binnen – direct in Orions persoonlijke ruimte. De hengst keek me even koeltjes aan voordat hij op zijn achterpoten ging staan en naar de lucht hapte alsof hij probeerde deze vervelende indringer van zich af te schudden.
Niet zo snel schatje, treiterde ik, mijn stem doorspekt met staal terwijl ik zijn blik frontaal beantwoordde. Ik laat me niet zo gemakkelijk wegsturen – niet als ik weet wat er onder die mooie buitenkant op me wacht.
Orion snoof spottend en liet zijn voorhoeven neerkomen op de met stro bedekte vloer, slechts centimeters van waar ik stond. Maar ik deinsde niet terug – nee, in plaats daarvan pakte ik zijn halster vast en trok hem dichter naar me toe tot onze neuzen elkaar raakten.
Ik ben je gelijke, fluisterde ik fel, mijn adem vermengde zich met de zijne. En je zult je aan mij onderwerpen – nu.
De oren van de hengst flitsten verbaasd naar achteren bij mijn gewaagde verklaring. Toen liet hij langzaam, weloverwogen, zijn hoofd zakken en neuzelde tegen mijn borst, waarbij hij diep inademde alsof hij mijn geur opslurpte.
Mmm, dat klopt grote jongen, spinde ik, terwijl ik mijn tepels voelde borrelen onder zijn hete adem. Je wilt me, nietwaar? Je wilt me voor jezelf opeisen.
Met een plotselinge energiestoot steigerde Orion weer – deze keer met mij nog steeds vastgeklampt aan zijn halster. We botsten tegen de muur van de stal in een kluwen van ledematen en leer terwijl ik me vastklampte voor mijn leven, mijn benen stevig om zijn krachtige nek geslagen.
Fuck ja! Rijd me harder! schreeuwde ik, wild tegen hem bokkend terwijl hij door de stallen galoppeerde. Mijn stem weerklonk tegen de geplaveide muren, vermengde zich met het donderende gebonk van de hoeven tot we werden verteerd door een symfonie van onze gedeelde extase.
Uiteindelijk kwamen we tot stilstand in de arena, allebei hijgend en bedekt met zweet. Ik gleed langs Orions golvende flanken en benaderde hem opnieuw – deze keer zonder angst of aarzeling.
Je bent nu van mij, zei ik eenvoudig, terwijl ik mijn hand uitstak om zachtjes over zijn neus te strelen. De hengst keek me aan met zachte ogen, zijn eerdere agressie vergeten terwijl hij tegen mijn handpalm aan neuzelde.
De dagen daarna werkte ik onvermoeibaar om Orions wil te breken en hem naar mijn hand te zetten. En hoewel hij in het begin een formidabel gevecht leverde – bijten, schoppen, zelfs meer dan eens proberen me af te schudden – gaf hij uiteindelijk toe aan mijn meedogenloze aanval van plezier en pijn.
Dat is het schatje, moedigde ik hem aan terwijl we samen verstrengeld lagen in de met stro bedekte vloer van zijn stal, onze lichamen smerig van het zweet en sperma. Je bent nu van mij, helemaal van mij.
Orion hinnikte zachtjes als antwoord en drukte zich tegen me aan alsof hij troost zocht in deze nieuwe dynamiek tussen ons. En terwijl ik in slaap viel in zijn sterke omhelzing, wist ik dat morgen nog grotere uitdagingen zou brengen – zowel voor hem als voor mij.
Wordt vervolgd…